Een verhaal uit de onderstroom
Het gebeurde ongeveer 25 jaar geleden. Op een bloedverziekende hete dag. Perfect weer om aan het strand te liggen, ijsjes te eten, pootje te baden of een verkoelende duik te nemen in het zwembad.
Het was zeker geen weer om te winkelen. Laat staan om winterkleding te gaan kopen.
Toch lag een gedeelte van de najaarscollectie al in de winkel. De hele maand waren we bezig geweest om kleding van de zomercollectie af te prijzen. En na een tijdje, als er een flinke hoeveelheid was verkocht, maakten we weer ruimte om herfsttinten meer de ruimte te geven in de winkel.
Er was geen airconditioning. Geen verkoeling. Alle ramen op de eerste verdieping van het oude pand stonden tegen elkaar open. De vitrage wapperde maar het was slechts warme lucht die door de winkel werd geblazen. Met dit weer kregen de verkoopsters toestemming om blote benen onder de rok te hebben. Een panty was vandaag niet verplicht. Maar daar moesten dan de mussen eerst van het dak vallen.
Inmiddels was het lunchpauze en ik nam waar voor een collega op de bontafdeling. De hele ochtend hadden we nog niet veel klanten gezien. De kleding lag er nog net zo netjes bij als het moment dat de winkel opende. Ik verwachtte die middag ook niet veel.
Een saaie dag. Ik tuurde uit het raam de straat uit. Een tram die langsreed maakte piepende geluiden. Maar verder was het stil.
Plotseling hoorde ik iets. Ik draaide mij om en daar stond ze. Een klant.
We knikten elkaar gedag.
Geïnteresseerd liep ze naar de bontjassen. Ze aaide ze en kwam vervolgens mijn kant uit.
Ik voelde mijn maag. Ze ging toch niet…nee he?
'Mevrouw, ik zou graag die bontjas willen passen’
Ze vroeg het echt. Vreselijk. Hoe kon ik hier nog onder uitkomen?
Ik trok een gezicht als een oorwurm, keek zo onaantrekkelijk mogelijk.
Heel langzaam liep ik naar de kassa om de sleutels te zoeken en de bontjassen van het slot te halen. Vervolgens deed ik een stap achteruit. Als zij zo’n gruwelijke jas wilde passen moest ze daar zelf maar moeite voor doen.
Na de jas te hebben gepast, verdween de klant weer. Zonder een woord te zeggen. Voelde ze dat ik niet van plan was om te helpen? Droop ze daarom af? Of wilde ze gewoon op deze zinderende zomerdag voor de grap een bontjas passen? Ik zal het nooit weten.
Het is een gebeurtenis waar ik nog veel aan terugdenk. Ook al lijkt het een eeuwigheid geleden. Het is een typisch voorbeeld van stille sabotage. Ik was niet klantvriendelijk en ik was mij daar zeer van bewust. Heimelijk was ik trots dat ik mijn best had gedaan geen bontjas te verkopen en dat dit was gelukt.
Maar ik had en heb er nog steeds wel een vervelend gevoel over. Want het stille verzet druiste in tegen mijn dienstverlenende instelling. Ook is dit een verhaal over het gebrek aan moed om op te komen voor mijn eigen waarden.
Ik was, en ben van mening dat bont in onze land geen functie heeft. Alleen om luxe en rijkdom uit te stralen. In mijn ogen hoeven dieren daar het leven niet voor te laten. Tegelijkertijd was ik ook bang dat ik een reprimande zou krijgen. Als ik het nog ‘bonter’ zou maken had die klant wellicht een klacht ingediend. De cultuur binnen die organisatie was dat je deed wat je was opgedragen. Het was heel mooi geweest als ik had geweten hoe je op een integere en klantvriendelijkere manier met gewetensbezwaren om kan gaan.
Maar er was geen ruimte voor een gesprek over gewetensbezwaren. Dat werd gezien als werkweigering. En dan was het bericht van het management, ‘voor jou tien anderen’. Dus meer dan langzaam doen en bozig kijken durfde ik niet. Dat was in mijn ogen al stoer genoeg.
Hoe zit dit bij jou en jouw organisatie?
Ook in jouw organisatie zit stil verzet verstopt. Mensen die heimelijk tegenwerken. Mensen die het niet durven om te zeggen wat hen dwarszit maar daarmee wèl dwarsliggen. En misschien wel onbedoeld. Misschien herken je jezelf hierin? Niet zo vreemd want we hebben allemaal wel eens een moment dat we het niet openlijk oneens zijn met die ander. Een moment dat we stilletjes niet meewerken. Soms heb je het niet eens door dat je dit doet.
Wil jij weten wat er omgaat in jouw medewerkers, zonder dat zij zich kwetsbaar voelen?
Zou jij jouw medewerkers het gevoel willen geven dat het oké is om gesprekken te voeren? Zou jij als leider de ruimte willen geven om gewetensbezwaren en andere vraagstukken bespreekbaar te maken en oplossingen te bedenken?
Als je wil weten wat er leeft en speelt in de onderstroom kun je met verhalen werken. Zo eentje als hierboven. En dat kan gewoon anoniem.
Het maakt namelijk niet uit wie het verhaal vertelt. Maar wat er wordt verteld. En de vuistregel is, één verhaal staat op zichzelf, twee is toeval en drie is een patroon.
Werken met verhalen kan ontzettend mooie resultaten geven. Ik ben gegrepen door business storytelling. Verhalen kunnen verbinden, inspireren, motiveren en de onderste steen boven krijgen. Maar ik heb inmiddels ook ervaren dat werken met verhalen niet zo makkelijk is als het lijkt.
Wil je weten hoe het werkt?
Ik kan je laten zien hoe je dit doet. Ik geef workshops. Uiteraard kan ik je ook helpen met jouw vraagstuk.
Wil je met mij kennismaken? Dat kan. Ik kom graag bij je langs.
Neem contact met mij op via mijn website: www.itsallaboutstories.nl of stuur een mail naar info@itsallaboutstories.nl
Comments